کرمان سرا

هوای ساقی و میخونه داره

توی میخونه ها رنگ و ریا نیست

دل مستای شب از هم جدا  نیست

دلم  رو برمیدارم توی میخونه می ارم

همون جا اخر شب غمامو جا می ذارم

تو مستی دل داره هوای تهرون

هوای کوچه باغ های تو شمرون

بهش میگم تو این دو روز هستی

بیا با هم بریم دنبال مستی

دلم رو برمیدارم تو میخونه میارم

همون جا اخر شب غما رو جا میزارم

دل دیونه بهونه ش بس نمیشه

کسی حریف این ناکس نمیشه

داره میمیره از عشق و جدایی

داره پر پر میشه واسه رهایی