کرمان سرا

لحظه ای بهار  نمی شود ،همیشه زمستان است ،هرکه داد دل در گرو عشق... 

عشوه و ناز معشوق چه شیرین است،عشوه و ناز نبیند هر که داد دل در گرو عشق... 

مالک قلب معشوق شدن چه زیباست،اجاره نشین گردد هر که داد دل در گرو عشق... 

نمیدانم چه لذتی دارد سوزاندن دلی که دل داد در گرو عشق... 

که هردم  پی آتشی گردد که خوب بسوزاند هرکه داد دل در گرو عشق...