کرمان سرا

حسرتی از جنس سوختن ، سوختنی ابدی... 

لحظه هایم در پی فکری، آبستن از احساسی قوی همره آتش می رود... 

آتشی که ابراهیم وار گلستان را می جست... 

افسوس که... 

ذره ذره مرا سوخت و خاکستر نمود... 

در شگفتم از این خاکستر !!!!!!! 

حتی خاکسترم  هم در پی سوختنی دوباره گرد آتش پروانگی می کند...