کرمان سرا

ای آرزوی تا ابدِ من! کمی بمان
در انتهای راه چنین بی وفا مشو

اما نه! دل سپردن و کندن طریق نیست
دل را بگو که این همه سر به هوا مشو

از قول من به زلف پریشان خود بگو
در رهگذار باد دوباره رها مشو

با عین و شین و قاف خداحافظی بکن
چون من دوباره وارد این ماجرا مشو

من را برای با تو نبودن سرشته اند؟
با سرنوشت بر سرِ چون و چرا مشو

گرچه به التماس، تو را زار می زنم

باشه.. 
عشق تو را درون دلم دار می زنم